"Нохойн хайр" сэтгэлзүйн түүх

2024 Зохиолч: Harry Day | [email protected]. Хамгийн сүүлд өөрчлөгдсөн: 2023-12-17 15:50

Оля зуухны дэргэдэх гал тогооны өрөөнд хурдан завгүй байв. Түүний хөдөлгөөн миллиметрийн нарийвчлалтай, нарийвчлалтай байв. Туршлагатай гэрийн эзэгтэй, эхнэр, гэр бүлийн амьдралд гучин жилийн туршлагатай ээж өнөөдөр тавин жилийн ойгоо тэмдэглэхээр бэлдэж байв. Тэрээр том хүү Женягаа хууль ёсны эхнэр Ленатай, бага нь Егор найз охин Маринатайгаа уулзахыг хүлээж байв. Нөхөр, хүүхдийнхээ эцэг Александртай хамт амьдралынхаа туршид жил бүрийн нэгэн адил тэрээр түүнд зориулж бэлэг өгөх болно. онгоцны нислэг. түүнтэй хамт бөмбөг, эсвэл гадаадын оддын тоглолт эсвэл тоглолтоор аялах, тасалбарыг зөвхөн танил хүн худалдаж авах боломжтой, хоёр удаа хэт төлсөн. Саша Оляд хайртай байсан бөгөөд түүнтэй ганцаараа цагийг өнгөрөөх дуртай байсан тул эхнэртээ өгсөн бүх бэлгээ өөртөө зориулжээ. Тэрээр амьдралдаа бүх зүйл болсон, хоёр гайхалтай хүү төрүүлсэн эмэгтэй Олятай цагийг өнгөрөөжээ.

Женя гучин настай байхдаа аль хэдийн авъяаслаг архитектор байсан бөгөөд түүний бүтээлүүд Киевт болон олон улсын дизайны уралдаанд шагнал хүртжээ. Лена түүнд бүх зүйлд тусалсан. Ленагийн үргүйдэл байхгүй бол тэдний эвлэлийг аз жаргалтай гэж нэрлэж болно. Оля өөрөө үргүйдлийн эсрэг тэмцэхэд залуу хүмүүст туслахын тулд маш их хүчин чармайлт гаргасан. Оля насан туршдаа Киевийн нэгэн том эмнэлэгт эх барих эмэгтэйчүүдийн эмчээр ажилласан бөгөөд хүүгээ аав болоход нь туслахын тулд маш их холбоо, мэдлэгтэй байсан боловч найман жилийн хамтарсан хүчин чармайлтын дараа Лена хэзээ ч жирэмсэн болоогүй юм. Зохиомол хээлтүүлэг нь залуучуудын энэ асуудлыг шийднэ гэж Оля найдаж байв.

Егор хорин дөрвөн настай байсан бөгөөд хэдхэн жилийн өмнө Киевийн политехникумыг төгсч, аспирантурт сурч байхдаа диссертацийн ажлаа эхлүүлжээ. Тэр Маринатай хоёр жил үерхсэн бөгөөд тэд удалгүй байр түрээслээд хамт амьдрахаар төлөвлөжээ.

Саша өөрийн гэсэн том бизнестэй байсан, давалгаа тогтвортой байсан бөгөөд Оляд санаа зовох зүйлгүй юм шиг санагдаж байсан ч түүнд санаа зовсон зүйлээс болж зүрх нь эвгүй байв. Гэхдээ тэр салатанд зориулж хүнсний ногоо хайчилж, хөвгүүддээ маш их дуртай уламжлалт чихмэл цурхайгаа үргэлжлүүлэн хийсээр байв. Жил бүр Оля төрсөн өдрөөрөө хамгийн ойр дотны хүмүүс болох гэр бүлийнхэнтэйгээ цуглардаг байв. Гэхдээ энэ жил гэр бүл нь бүрэн бус байсан. Луис, Майкл нар цаашид тэдэнтэй хамт байхаа болино.

Хуучин пудул Луи гурван долоо хоногийн өмнө нас баржээ. Гэр бүлд арван найман жил амьдарч, өндөр наснаасаа нас барсан хүн. Оля түүнийг явахад бэлэн байсан боловч энэ бэлэн байдлаас болж алдагдлын өвдөлт суларсангүй.

Оля түүнийг гэртээ авчрах үед Луис хоёр сартай байжээ. Тэрээр түүний амьдралд тохиолдсон олон үйл явдлын гэрч болж, өөрийнх нь хүн болжээ. Луис ихэвчлэн орон дээрээ шууд хөл дээрээ унтдаг байв. Гэвч сүүлийн хэдэн жил тэр намхан орон дээр үсэрч чадалгүй, муу алхаж, зугаалахаа больсон ч хонгилын буланд живхэн дотроо чимээгүйхэн хэвтэж, хайртай хүмүүстээ харцаараа баяртай гэж хэлэв. Оля үхлийнхээ сүүлийн өдрүүдэд уйлж, Луитай маш их ярилцаж, нохойныхоо амьдралын хамгийн сайхан мөчүүдийг санаж, санаж байв. Луисаас арван насаар дүү Кавказын аварга том Майкл хажууд нь суугаад Олягийн гунигтай яриаг сонсож, нүд рүү нь харвал ухаантай нүднийхээ буланд харамч нохойн нулимс унаж, шалан дээр унахаас айжээ.. Майкл сүүлийн хэдэн өдрүүдэд нам гүм байсан бөгөөд гурван долоо хоногийн өмнө хуучин пудолын амьсгал зогсох хүртэл Луисаас бараг л холдсонгүй.

Луисийн цогцсыг нохойн оршуулгын газарт оршуулах үед Майкл хонгилын буланд хивсэн дээр байраа эзэлж, боссонгүй. Тэрээр хоол хүнс, уснаас татгалзаж, үргэлж хөгжилтэй, сайхан сэтгэлтэй Кавказ хүн Луисыг нас барснаас хойш арав хоногийн дотор хуучин найзынхаа араас явжээ.

Оля буланд хөлдсөн нулимстай асар том нүдээ хэзээ ч мартахгүй. Тэр түүнд юу ч үгээр тайлбарлаж чадахгүй, зүгээр л Луисгүйгээр амьдрахаас татгалзав. Майкл арав хоногийн өмнө явсан.

Олягийн зүрх гунигтай байсан ч тэр өөрийгөө хяналтандаа байлгаж, үргэлжлүүлэн амьдарч, өөрт байгаа зүйлдээ баярлах ёстой байв. Мөн түүний амьдралд бусдаас дутсан зүйл их байсан. Үнэнийг хэлэхэд Оля бол аз жаргалтай гэж нэрлэгдэх боломжтой эмэгтэйчүүдийн нэг гэж хэлж болно. Гэхдээ ямар нэг зүйл түүний зүрхийг дарав. Хүсэл тэмүүлэл, уйтгар гунигтай холилдсон тайлбарлах боломжгүй түгшүүр нь түүнийг зовоож байв. Тэрээр цээжин дэх тодорхой бус түгшүүрийг хиймэл байдлаар арилгаж, гэр бүлийн найранд бэлдэх ажилд өөрийгөө хамруулахыг оролдов. Гэр бүлийн баярын оройн зоог эхлэхээс хэдхэн цагийн өмнө үлдсэн байв. Хаалганы хонх дуугарав. Оля өөрийгөө коридорт хурдан олов. Түүний харц буланд байгаа хоосон нохой хивсэн дээгүүр гулсаж, хүчийг нь авч хаясангүй, зүрх нь нууц зүүгээр хатгав. Гар нь урд хаалгыг автоматаар нээв. Нөхөр нь нууцлаг инээмсэглэн босгон дээр зогсож байв. Босгыг даван Оляаг зөөлөн тэврэн, уян хатан хөдөлгөөнөөр гал тогооны хормогчны халаасанд хэдэн цаас хийв.

- Хайрт минь, танд баяр хүргэе, гэж Саша хоёр хацар дээр нь үнсэв.

- Энэ юу вэ? - Оля цаасыг задалж гайхсан дүр үзүүлэв. Тэр Сашагийн бэлгийг хараад гайхахаа больсон байсан бөгөөд өнөөдөр түүнд бараг юу ч таалагдсангүй - ойр дотны хоёр хүнээ алдах сүүдэр нь түүний сэтгэлийг хордуулж, зүрхийг нь шаналах зүүгээр хатгажээ.

- Та анхаарлаа сарниулах хэрэгтэй, хонгор минь. Энэ удаад бид Гоа руу нисэв. Онгоц долоо хоногийн дараа ирнэ, тиймээс чемоданаа бэлдээрэй гэж Саша эхнэрээ тэврээд гаргаагүй юм шиг инээмсэглэн инээмсэглэв.

"Баярлалаа, хонгор минь Саша" гэж Оля тайван хэлээд зуух дээр хайчлах самбар, буцалж буй сав руу буцав.

Саша түүнээс шаардлагагүй асуулт асуусангүй. Олиногийн сэтгэл санааг яг юу харанхуйлж, сэтгэлийг нь зовоож байгааг би ойлгосон.

-Гал тогоонд туслахыг зөвшөөрье, зүгээр л сольж гараа угаагаарай. Хайрт минь, дахиад нэг хутга, самбараас гар.

Удалгүй байшин илүү амьд болж, Егор, Маринка нар, Женя, Лена нар ирэв. Женя ээждээ тавин улаан сарнай цэцгийн баглаа авчирлаа. Оля хүүгээ чанга тэврэн инээмсэглэн цэцгийн баглаанаас нэг сарнай гаргаж ирээд хонгилын буланд хивсэн дээр тавив.

- Дөчин ес байх болтугай.

Женя инээмсэглэж, яриа өрнүүлж, ээжийгээ Луис, Майклын тухай гунигтай бодлоос сатааруулахыг хичээв. Ширээн дээр хөвгүүд ээждээ хэдэн хундага өргөж, амжилтаараа сайрхахын тулд хоорондоо өрсөлдөж эхлэв. Оля баярлаж, уйтгар гуниг дунд хөвгүүдийнхээ төлөө баяр баясгалан, бахархлын туяа гэрэлтэв. Марина, Лена нар найз залуугаа биширсэн харцаар харсан бөгөөд Олины сэтгэл үүнээс гэсч, сэтгэлийн түгшүүрийн чимээ улам бүр суларч, зүрх нь суларчээ.

Орой үл мэдэгдэх хурдан өнгөрөв. Орой арав орчимд хөвгүүд болон тэдний сонгосон хүмүүс гэртээ бэлдэж, удалгүй эцэг эх нь байранд ганцаараа үлдэв.

Удалгүй Олягийн зүрхэнд дахин заль зүү ороод тэр чичирлээ. Саша эхнэртээ ямар нэгэн зүйл болж байгааг анзаарав.

- Хонгор минь, чамайг орондоо оруулъя. Би өнөөдөр шаргуу ажиллаж, гал тогоог тойрон гүйлээ. Бид орондоо орно. Би аяга тавгаа өөрөө угааж, ширээнээс бүх зүйлийг авч хаяна. Санаа зовох хэрэггүй.

Оля дуулгавартай охин шиг унтлагын өрөөнд оров. Тэр орон дээр хэвтсэн боловч өглөө болтол нүдээ аньж чадсангүй. Нөгөө л тайлагдашгүй түгшүүр түүний цээжийг шахав. Амьсгалахад хэцүү болгодог. Бодол санаа нь бөөгнөрч, эргэлзэж, юу ч биш байсан ч зүрх сэтгэлийн хүнд байдал түүнийг орхисонгүй. Саша бүх аяга тавгаа угааж, эхнэртээ саад болохгүйн тулд ажлын өрөөнд хэвтэв.

Гэрэл орж байв. Ядаргаа нь асар их хохирол амссан бөгөөд Оля нүдээ анилаа.

Хоёр хоногийн дараа толгой өвдөөд сэрсэн Оля хүчтэй кофе хийхээр гал тогоо руу явав. Саша гэртээ байхаа больсон - тэр амралтын өдрүүдэд ч ажилладаг байв.

Дөчин есөн сарнай цэцгийн бүх дэлбээн ширээн дээр унаж, зүүгээр нүцгэн ишээр чимэглэгдсэн ваарыг зарим газарт ганцаардмал дэлбээгээр гашуун чимэглэсэн байхыг хараад хүйтэн жавар хүйтэн давалгаа түүний биеийг бүрхэв. шөнийн турш барьсан бөгөөд унах цаг байгаагүй.

Оля уйлав: "Энэ юу вэ? Яагаад? Тэд өчигдөр ийм шинэлэг байсан уу? Сарнай өвлийн улиралд маш богино хугацаанд амьдардаг … ". Тэр чимээгүйхэн хонгил руу гүйв. Нохой хоосон хивсэн дээр цэцэрлэгээс дөнгөж суга татсан юм шиг улаан сарнай хэвтэж байв.

"Та усгүйгээр яаж амьд үлдэв?" Гэж Оля шивнээд сарнайн хогноос болгоомжтой өргөв. - Буурахгүй байхад танд юу тусалсан бэ? Луис …, Майкл …, - хоосон орон зай руу дуудав … Гэхдээ орон сууцанд түүний дуудлагад ердийнх шиг хуцсан хуцсан хэн ч хариу өгсөнгүй … Оля манан дунд байгаа мэт шүүгээгээ үлдээлээ. хуурай нохойн хоол, энэ нь Луис, Майкл нарын амттан байв. Гэвч хоолны уутны чимээ гарах чимээнд хэн ч гүйж ирээгүй бөгөөд урьдын адил сүүлээ мушгиж унагав. Оля санаа алдаад боодлыг нь тавилаа. Дөчин есөн час улаан сарнайн унасан дэлбээг нэг нэгээр нь сайтар цуглуулж, гурван литрийн багтаамжтай хоосон шилний ёроолд тавьжээ. Тэрээр амьд үлдсэн нэг хүнийг хүйтэн устай вааранд хийжээ.

Утас дуугарав.

- Сайн уу, Ольга Николаевна, энэ бол Лена, яаралтай бидэнд ирээрэй, Женя байхгүй болсон!

- Яаж … - Оля түүний дуу хоолойг таньсангүй. Энэ нь хөндий сонсогдлоо. Хэн нэгний хүйтэн ган хуруу бөгжөөр хоолойг нь барьсан мэт.

- Тэр гэртээ өөрийгөө дүүжлэв! Би дөнгөж захаас ирсэн! Амжиж чадаагүй! - Лена утасны хүлээн авагч руу хашгирав.

Хөлийнхөө хүчийг алдаж, аажмаар шалан дээр живж буй Оля одоо нэг биш, мянган жижигхэн зүү түүний зүрхийг нэвтлэн, амьсгалыг нь хааж байгааг мэдэрлээ. Тэр шалан дээр суугаад хэдхэн секунд, магадгүй хэдэн минутын турш салгав … Лена таслагч хоолой руу ямар нэгэн зүйл орилж байсан боловч Оля юу ч сонсохоо больжээ.

Бүхий л зориг, хүсэл зоригоо цуглуулж, хүү рүүгээ такси дуудав. Би бэрийнхээ үгэнд итгээгүй. "Ийм зүйл тохиолдож болохгүй байсан. Лена буруу зүйл хийсэн байх. Энэ нь байж болохгүй. " - бодлууд олон хүнтэй үүрэнд зөгий шиг бөөгнөрсөн боловч дотор нь хоосон байсан - ямар ч мэдрэмж байхгүй, зөвхөн зүрх нь олон зүүгээр хатгаж, өвдөж, ёолж, цохилж, амьсгал боогдов.

Оля өөрөөсөө дээгүүр хүчин чармайлт гаргаж, баруун гараараа хананаас зууран шалнаас босов. Зүүн гар хуруугаа цээж рүү нь ухсан бөгөөд түүний дор хөөрхий зүрх хүчтэй цохилж байв. “Женя, Женя … Би чамайг зүүн хөхөн дээр чинь тавилаа, чи эхийн сүүг баруун хөхнөөсөө хөхөж чадахгүй. Зүрхний минь хэмнэлээр чамайг тайвшруулсан байх … Женя … би чам руу явж байна.. Одоо бүх зүйл илүү тодорхой болно.. Лена ямар нэг зүйл буруу ойлгосон.. Өчигдөр чи үнэхээр сайхан харагдаж байсан, инээмсэглэж, хошигносон, онгирсон таны амжилт. Зүгээр дээ, Женечка, тийм үү? Чи надтай уулзаж, намайг чанга тэврэхийн тулд урьдын адил гарч ирнэ, хайрт хүү минь ….

Оля гуравдугаар давхраас нэг давхарт аажмаар бууж, зүүн гараараа цээжиндээ барьсаар таксины машины хаалгыг онгойлгоод арын суудалд унасан бололтой.

- Спасская гудамж, 11.

Машин Женя, Лена хоёр өрөө байр хөлсөлж байсан байшингийн үүд рүү явахад нэг минут өнгөрч байх шиг санагдсан. Хаалганы ойролцоо зарим хүмүүс цугларч, түргэн тусламжийн машин, цагдаагийн машин хашаанд зогсож байв. Оля нэгэн зэрэг хүүгийнхээ байрны босгон дээр ирээд хаалгаа гараараа түлхээд орон сууц руу гүйв. Орон сууцыг танихгүй хүмүүсээр дүүргэсэн байв. Өрөөний буланд Лена зогсож, нулимс дуслуулан нүүр нь хавдсан, харц нь баруун тийш харав. Оля харцныхаа чиглэлийг дагаж, лааны суурь руу нүдээ өргөн харав.

- Женя!, - түүний сүнс чимээгүйхэн хашгирав, - Женя! Женя! Хүү минь!

Удаан хөдөлгөөнтэй мэт аймшигтай триллер кинонд цагдаагийн дүрэмт хувцастай хоёр эр хүүгийнхээ толгойг байшингийн хэвтээ бааранд бэхэлсэн гогцооноос гаргаж авчээ. Тэр түүнтэй уулзахаар гараа сунган нэг алхам хийхийг хүсч, харанхуйд унав.

Оля аммиакийн хурц үнэрээс Лена хамрынхаа доорх хөвөн ноосоор нүдээ нээв.

- Женя, гэж бараг л сонсогдохооргүй шивнэв, гэвч түүний бүхэл бүтэн орилж, дуу хоолойгоо эвдэхийг хүссэн боловч камерын товшилт, бусад хүмүүсийн дуу чимээ, хөлийн чимээ туссан ховор хэллэгийг сонссон байв.

Оля буйдангаасаа боссон бөгөөд түүнийг эдгээр хүмүүс авч явсан бололтой, хүүгийнхээ байрны талаар эргэлдэж, түүнийг хайж байсан бололтой. Төөрөлдөн эргэн тойрноо харвал тэр шалан дээр цагаан даавуугаар хучсан цогцсыг олж харав.

- Женя! Женя! Женя! Миний хүү!”Хөхрөн уйлах нь түүний цээжнээс гарч, шалан дээрх цагаан даавуунд ойртох гэсэн боловч дүрэмт хувцастай хүн түүнийг зогсоов.

- Та түүний ээж мөн үү?

Оля даавууны доорх биенээс нүдээ салгалгүй хариуд нь толгой дохив. Анхны нулимс түүний нүднээс хоёр урсгалд эргэлдэв. Миний хоолойноос ид шидийн ёолох дуу гарав: "Хүү минь, чи юу хийсэн бэ?!"

-Бид чамайг байцаах хэрэгтэй байна. Гал тогоо руу явцгаая.

Оля дуулгавартай дагажээ. Юу болсныг бүрэн ойлгоогүй, асуултуудад автоматаар хариулав. Эцэг эхийн нулимсны хоёр төгсгөлгүй зам миний нүүрийг даган урсав. Гал тогоонд тэр хоёр чемоданыг хажууд нь байхыг анзаарав. Хоёулаа хүүгийнх байсан. Мөрдөн байцаагчийн асуултанд хариулахдаа Оля нэгэн зэрэг бодлоо: "Тэр явах гэж байсан юм уу? Эсвэл Ленаг орхих уу? Тэр яагаад өчигдөр надад юу ч хэлээгүй юм бэ?"

Хэдхэн хоногийн дараа Оля дахиж хэзээ ч түүний амьдралд байхгүй болно, алдагдал нь эргэлт буцалтгүй гэдгийг, энэ алдагдлын зовлонг хэзээ ч даван туулахгүй гэдгээ ойлгов. Тэр Женяаг хэрхэн оршуулсныг санасангүй, түүний ой санамж нь түүний ой санамжинд хадгалж чадахгүй байсан бүх зовлонг арилгаж өгчээ. Тэр юу ч санасангүй, Женягийн царай, авсанд хэвтэж буй бие, оршуулгын ёслол, дурсамж, тэр юу ч санасангүй. Гэвч тэвчихийн аргагүй өвдөлтөөр өвдөж байсан асар том хар нүх түүний зүрхэнд гарч ирэв. Оля хоосон байдал гэмтэх болно гэж хэзээ ч бодож байгаагүй. Магадгүй энэ нь хий үзэгдэлтэй өвдөлт шиг санагдаж магадгүй юм: биеийн алдагдсан хэсэг байхгүй болсон ч тэвчихийн аргагүй өвдөлт тэнд байдаг. Оля нөхөр, бага хүүгийнхээ эргэн тойронд хэрхэн завгүй байгааг олж харсан боловч түүнийг ямар нэгэн байдлаар дэмжих гэсэн хүчин чармайлтаа үл тоомсорлов. Олягийн ертөнц нэг цэг хүртэл нарийссан бөгөөд нэр нь сэтгэцийн өвчин юм. Женя тэнд байхгүй болсныг тэр ойлгов. Тэгээд хэзээ ч болохгүй.

Тэр гал тогоо руу аажуухан алхаж, хатсан сарнайн дэлбээгээр дүүргэсэн шилэн сав руу гараа сунгав. Нилон тагтай лаазыг битүүмжилсэн Оля түүнийг гараараа тэвэрч, цээжиндээ наав. Хүүгийнхээ үлдсэн бүх зүйлийг тэврэн - эдгээр сарнайн дэлбээг шилэн саванд хийж, тэр орондоо оров. Тэр лаазыг цээжиндээ наан, таазны нэг цэг рүү ширтэж, амьсгаагаа дарав. Нулимс нь улайсан нүднээсээ аяндаа урсана. Егор түүнээс авахыг хүсэхэд тэр лаазыг цээжиндээ улам чанга дарав. Одоо тэр энэ лаазнаас салсангүй. Одоо энэ бол түүний хүү байсан юм. Тэр хүү, нөхрийнхөө дуу хоолойг сонссонгүй. Дэлхий түүний төлөө үхсэн.

Женя нас барснаас хойш 40 хоног өнгөрч байгаа нь түүний төрөл төрөгсдөд нууц хэвээр үлджээ. Оля хүүгээ нас барахаасаа өмнө бэлэглэсэн сарнайн дэлбээ нь хатсан савтай салаагүй хэвээр байв.

Удалгүй Лена түрээслэсэн байраа орхин Боярка дахь ээж дээрээ очив. Явахаасаа өмнө тэр гал тогооны өрөөний чемоданыг Женягаас явахыг оролдсон явдал гэж Оля руу хүлээн зөвшөөрөв. Олягийн төрсөн өдрийн дараа тэд маш их тэмцэлдэж, Лена явахаар шийдэв. Лена хэлэхдээ тэдний харилцааны бат бөх байдлын улмаас тэд ихэвчлэн хэрэлддэг байсан боловч Женя Ленад энэ тухай эцэг эхдээ хэлэхийг хориглосон байна. Заримдаа тэд олон гэрлэсэн хосуудын нэгэн адил аз жаргалтай байгаагаа мэдэрдэг байсан, гэхдээ хэрвээ тэд хэрэлдсэн бол тэдний зөрчилдөөн хоёуланд нь маш их хор хөнөөл учруулж, салах дөхөх тусам тэнцвэртэй байсан ч хэрэлдсэнийхээ төлөө ингэж зүрхэлсэнгүй. Тэд маш өчүүхэн байсан тул эвлэрсний дараа тэд хоорондоо үл ойлголцох, энгийн үл ойлголцлоос болж ийм зөрчилдөөн үүсч болохыг ойлгосонгүй. Женя бүх зүйлд түүнийг зэмлэж байгаа мэт санагдах нь Ленад үргэлж санагдаж байсан бөгөөд тэрээр өөрийгөө буруутгахаас хамгаалж, түүний зэмлэлд огцом хариу үйлдэл үзүүлсэн бөгөөд энэ нь зэмлэл болгонд түүний сэтгэлийг идэж, Женяг гомдоосон үгээр шархдуулж, зайгаа барихыг хичээдэг байв. Женя үүнийг үл тоомсорлох, үл тоомсорлох явдал гэж ойлгосон бөгөөд хэрүүл маргааны нисдэг тэрэг болж, хүчээ авчээ. Тэд бие биенээ эцэж туйлдахын тулд ядарч туйлдсан энэ хил хязгаарын байдлаас хоёр, гурван өдрийн турш гарч чадаагүй бөгөөд үүний дараа бие биенгүйгээр амьдарч чадахгүй гэдгээ ойлгосон хайрын үе эхэлжээ.

Оля хүүгийнхээ гэр бүлийн амьдралын нарийн ширийн зүйлийг олж мэдээд түүний амьдралд бүх зүйл түүний санасан шиг жигд биш байсныг ойлгож, Ленаг үхэлд буруутгаж эхлэв. Гэхдээ нэг зүйл нууц хэвээр үлдсэн: яагаад тэр үүнийг ээжээсээ нуусан юм бэ? Оля ээжийн хувьд хангалттай сайн байсан гэдэг эргэлзээ миний зүрх сэтгэлд эргэлдэж эхлэв. "Тэд ийм зүйлийг сайн ээжүүдээс нуудаггүй, хөвгүүд сайн ээжүүдтэй ярилцаж, хүнд хэцүү үед нь ирдэг" гэж Оля сарнайн дэлбээний савыг гэдсэндээ чанга дарж байхдаа өөрийгөө зэмлэв. Тэр хүүтэйгээ хэр дотно байж чадах вэ гэж өөрөөсөө асууж эхлэв, ялангуяа Женя анхны гэрлэснээсээ хойш ийм хурдан бөгөөд үхлийн аюултай хүүхэд байсан юм. Ээжийн зүрхэнд гэм буруугийн мэдрэмж хүчээ авч байлаа. Женятай жирэмсэн хэвээр байгаа анхны нөхрөө найм дахь сард Сашад үлдээсэн жилээ тэр санажээ. Дурласан. Би хүүхдийн аавтай хамт байж чадахгүй байсан. Хэдийгээр тэр сайн залуу байсан ч төлөвлөөгүй жирэмслэлт тэдний хувь тавиланг хайр сэтгэлгүйгээр холбосон нь ямар нэгэн байдлаар болсон юм. Сашатай хийсэн уулзалт бүх зүйлийг орвонгоор нь эргүүлж, Оля найман сартай жирэмсэн байхдаа сонголтоо хийжээ. Саша хүүхдийг өөрийн хүүхэд гэж хүлээн зөвшөөрч, Егортой адилхан өсгөхийг хичээж, хайрыг хөвгүүдийн хооронд тэгш хуваарилж, насны зөрүү нь зургаан настай байв. Женя аавыгаа Саша биш гэдгийг хэзээ ч мэдээгүй. Гэхдээ Оля заримдаа Саша хөвгүүдийнхээ дунд анхаарал хуваарилахдаа тийм ч сайн биш байна гэж боддог байв. Гэхдээ тэр чимээгүй байв. Тэгээд би маш их талархаж, түүнийг өөр хүний хүүхэдтэй хүлээж авсан.

Нөхөр нь түүний бодлыг тасалдуулав.

- Оленка, босож, энэ савыг орхи, орон сууцыг цэвэрлэж, тоосны давхарга ямар том болохыг харцгаая, - Саша гэрийн ажил хийх замаар эхнэрийнхээ анхаарлыг сарниулахыг оролдов. Үүнд тэрээр тууштай байсан. Тэд аль хэдийн нэг өрөөг цэвэрлэж чадсан. Энэ бол бүх шүүгээ, шүүгээг илүүдэл хог хаягдлаас цэвэрлэх, маш нарийн, нарийвчилсан цэвэрлэгээ байв. Оля дандаа дуулгавартай байдаггүй байсан ч энэ удаад дуулгавартай байв. Би ваараа орон дээрээ үлдээгээд унтчихсан, өдөржингөө орон сууцыг тойрон алхаж, хаа сайгүй чирээд явж байсан. Энэ удаа тэд үржүүлгийн газар эсвэл өмнө нь үржүүлгийн газар байсан өрөөг устгахаар шийджээ.

Оля хайрцган дахь хогоо аажмаар ялгаж байв, үе үе хүүгээ санагдуулсан зүйлийг олж хараад нүд нь чийгшиж, заримдаа нулимс нь ганц ч удаа уйлалгүй шалан дээр унав. түүний гар, өвдөг дээрээ …

Женягийн үргэлж эзэмшдэг тавилгын шүүгээнүүдийн нэгэнд зөвхөн түүний эд зүйлс үргэлж байдаг байсан бөгөөд тэр дөрвөлжин нугалсан цагаан цаастай таарчээ. Гэнэтийн хүйтэн давалгаанд сэтгэл догдлон түүнийг бүрхэв. Чичирсэн хуруугаараа тэрээр нэг хуудас нээгээд Женягийн шүүрдсэн гар бичмэлийг тэр даруй танилаа.

"Сайн байна уу ээж ээ, миний хайртай ээж … Энэ бол миний богино амьдрал дахь сүүлчийн захидал … Би хэзээ ч эргэж ирэхгүйн тулд явж байна. Үүнийг тэвчихийг би танаас гуйж байна, би эвдсэн шигээ битгий эвдээрэй … Би үхсэндээ хэнийг ч буруутгаагүй.. Хайр гэж үгүй, хэзээ ч байгаагүй энэ ертөнцөд би амьдармааргүй байна … би Чи надад хайртай эсэхээ ч мэдэхгүй байна, гэхдээ би чамд хайртай … Хэдий одоо ч чи надад итгэхгүй байна … Яагаад гэвэл хайрт хүү ээжийгээ яаж ингээд орхиж явах билээ дээ … Гэхдээ би чамайг үргэлж хайрлаж байсан. Тэнгэрт ч гэсэн чамайг хайрлах болно … Би үргэлж чамтай хамт байна. Хайрт ээж минь … Та ганцаараа л ийм ойрхон, хол байдаг … Би чиний хайрын төлөө Егортой үргэлж тэмцэж байсан. Чи бол миний энэ хорвоо дээр үлдээсэн бүх зүйл … Би аавынхаа төлөө тэмцэж ч чадахгүй байсан - тэр ахыг үргэлж надаас илүү хайрладаг байсан … Би үүнийг мэдэрсэн … Гэхдээ чи - үгүй … Чи миний ээж байсан. Тийм учраас би чамайг уурлуулахыг хүсээгүй, Ленка бид хоёрын хэрхэн амьдарч байсныг хэлэхийг ч хүсээгүй.. Бүх зүйл маш хэцүү байсан … Гэхдээ түүнийг буруутгах хэрэггүй. Би түүнд олон талаараа буруу байсан. Би чамд үүнийг яаж тайлбарлахаа ч мэдэхгүй байна, гэвч би амьдралынхаа туршид энэ ертөнцөд илүүдэл, шаардлагагүй, хөөгдсөн, зовж шаналсан тэр л мэдрэмжийнхээ боолчлолд байсан юм шиг санагдсан. Тэгээд миний өвдөлт асар том байсан. Түүнтэй харьцах нь тэвчихийн аргагүй байсан ч ихэнх тохиолдолд энэ нь зөвхөн надад л санагдаж байсан гэж би бодож байна. Ленка надад хайртай байсан. Түүнийг дургүй байсан гэж сэжиглэж, надад хангалттай анхаарал тавиагүй, надад хангалттай анхаарал хандуулаагүй гэж буруутгаж, би түүнийг тарчлааж байсан … Ээж ээ, би бүхэл бүтэн амьдралаа ямар нэгэн дутагдлаар өнгөрөөсөн. хайр … Би түүнд хэзээ ч хангалтгүй … Мөн энэ нь үнэхээр чадвартай, асар их, чин сэтгэлээсээ, сонирхолгүй, болзолгүйгээр оршдог гэдэгт би итгэхээс цөхрөнгөө барсан … Гэхдээ би үүнд хэн нэгэн итгэдэг болсон. Амьдрал намайг ийм л хайраар хайрлах болно … Хэн нэгэн намайг хайрлахыг хүсч байна, учир нь … зүгээр л битгий инээгээрэй, ээж ээ, Майкл Луисын хайрласан шиг … Энэ бол жинхэнэ дотно харилцаа, хайр … Гэхдээ зөвхөн Нохой үүнийг хийх чадвартай юм шиг байна.. Хүмүүсийн дунд би түүнтэй хэзээ ч уулзахгүй, ийм чин бишрэл, болзолгүй, чин сэтгэлээсээ … Намайг уучлаарай, хайрт ээж минь … Үүнийг танд бичсэнийг минь уучлаарай, магадгүй та хэзээ ч байгаагүй нь дээр байх. Энэ захидлыг ерөөсөө олоорой, гэхдээ та үүнийг олох болно гэдгийг би мэдэж байна … миний хайрцагт би үүнийг орхих болно - би бусдын нүдийг үхсэн сэтгэл рүү минь харахыг хүсэхгүй байна … зөвхөн чи бол миний хайрт ээж … гэдгийг би мэднэ Би өөрийгөө чин сэтгэлээсээ, болзолгүйгээр, үнэнчээр хайрладаг, гэхдээ би цаашид энд амьдарч чадахгүй … Сэтгэл минь аль эрт нас барсан, магадгүй миний амьдралын эхний өдрүүдэд … Намайг уучлаарай … Миний тухай хамгийн сайн сайхан бүхнийг санаарай… баяртай … Таны хүү Женя …"

Оля захидлыг гараас нь унагаж, эвгүй байдалд шалан дээр суув. Саша өрөөнд орж ирээд тэр даруй бүх зүйлийг ойлгов.. Нөхөж болшгүй зүйл тохиолдов.. Оли одоо байхгүй, хэзээ ч болохгүй.

(в) Юлия Латуненко